مقایسه برنامه آموزشی دوره دستیاری رشته پریودنتولوژی در ایران با دانشکده های دندان پزشکی معتبر آمریکا و کانادا

زمینه و هدف: هدف اصلی از انجام پژوهش حاضر، بررسی سیستم آموزشی دوره دستیاری رشته لثه پزشکی ایران و مقایسه آن با دوره دستیاری رشته لثه پزشکی در دانشکده های منتخب آمریکا و کانادا بود. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی بود. ابتدا مستندات موجود در پایگاه وب و لینک های مرتبط با برنامه آموزشی مطالعه شد و سپس، برنامه های درسی دستیاران رشته لثه پزشکی دانشگاه تبریز با دانشگاه های هاروارد، بوستون، مریلند و تورنتو مقایسه و تجزیه و تحلیل گردید. متغیرهای مورد مطالعه شامل تعداد سنوات تحصیل، مدل آموزشی دندان پزشکی، برنامه کلی آموزشی، نوع واحدهای گذرانده و ساعات درسی واحدهای مربوط بود. یافته ها: برنامه آموزشی در همه دانشکده های منتخب به صورت درس محور و گذراندن دروس تئوری در سیستم استوماتولوژی به همراه دروس عملی ارایه می گردید؛ به طوری که بر روی کارهای تحقیقاتی تأکید ویژه ای بود. دانشگاه هاروارد کار خود را در زمینه دانشگاهی، تحقیقاتی و کلینیکی ادامه می داد. طول دوره از 45 تا 57 ماه متغیر بود و دو مدرک پریودنتال به فارغ التحصیلان اعطا می شد، اما تأکید اصلی در دانشگاه تورنتو موضوعات تحقیقاتی و کلینیکی بود که در دوره 36 ماهه به صورت درمان جراحی و یا غیر جراحی ارایه می گردید. دانشگاه مریلند بالتیمور آموزش اعمال جراحی، تصحیح و بازسازی بافت های دهان، درمان ایمپلنت و جراحی لثه را در برنامه آموزشی خود داشت. گروه آموزشی پریودنتیکس دانشکده دندان پزشکی تبریز مشابه با برنامه دانشگاه تورنتو، دوره های ایمپلنت، پزشکی پریودنتال، مهندسی بافت نرم، جراحی های پلاستیک و جراحی های بازسازی دهان را برگزار می کرد که شامل 40 درس به مدت 2784 ساعت بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد که انباشتن اذهان دانشجویان فراگیر دوره دستیاری رشته لثه پزشکی با مباحث پزشکی، فیزیوپاتولوژی و استوماتولوژی، باعث کاهش کار کلینیکی و کاهش شدید کارهای تحقیقاتی و مقالات علمی می شود. بنابراین، باید تلاش نمود تا با ارایه راهکارهای جدید جهت یکسان سازی واحدهای درسی رشته های تخصصی دندان پزشکی با دانشگاه های معتبر، رتبه علمی دانشکده های دندان پزشکی ایران پیشرفت نماید. همچنین، این امر باعث کارامدتر شدن دروه های فلوشیپ و تحصیلات تکمیلی برای دانشجویان ایرانی می گردد.